Eskileri karıştırırken elime Fujifilm’den benim adıma kesilmiş ilk fatura geçti. Fatura tarihi Kasım 2014’ü gösteriyor ve bakın fatura kapsamında hangi lens var:
Evet, ilk Fujifilm makinamı aldığım gün satın aldığım 10-24mm f/4 lensime o günden bu güne gözüm gibi baktım. Aradan X-T1, X-T2, X-T3 geldi geçti o hep yerinde durdu. Ne lensler geldi, geçti ama o hep yerini korudu.
Fujifilm makinalarla çektiğim fotoğrafların %70-80’i için onu kullandım. Benim gözümde Fujifilm’in en iyi lensi hep o oldu.
Peki bugün ne oldu da bütün bunları size anlatıyorum. Benim eski dostumun yeni ve iyileştirilmiş versiyonu elime ulaştı. Fujinon 10-24mm f/4 R OIS WR.
İşte bu yeni lensi merak ediyorsanız, hadi buyurun.
Her şeyden önce söylemem gerekir ki yeni lens “Make II” diye adlandırılmıyor. Çünkü yeni bir tasarım yok ortada. Yeni lens eski lensin optik yapısını koruyan ve zaten güçlü olan özelliklerine yeni güçler katan bir lens. Bu yüzden adlandırması da eski adının sonuna sadece bir WR getirilmiş hali.
Madem ki konu WR ile açıldı, hem buradan devam edelim. Bilmeyenler için söyleyelim, WR Fujifilm literatüründe Weather Resistant yani hava koşullarına dayanımlı demek. Lensin, suya, neme, toza, soğuğa karşı dayanımlı olması anlamına geliyor.
Bu lense yapılabilecek en değerli katkı, ancak, bu olabilirdi. Çünkü, kapsadığı odak uzaklıkları itibarı ile doğa/manzara fotoğrafçılarının her türlü hava koşulunda sıkça kullandığı bir lens 10-24mm. İlk versiyonu 2013 yılının sonunda anons edildiğinde Fujifilm henüz WR body üretmeye başlamamıştı. Bu nedenle 10-24’ün WR tasarlanması düşünülmemişti bile. Nisan 2014’ten sonra WR body’ler üretilmeye başlandı. Nihayet şimdi de 10-24mm WR oldu. Çok da iyi, çok da doğru oldu. Gücüne güç kattı.
Çok beğenildiği ve görevini üstün başarı ile yaptığı için optik yapı değiştirilmedi yeni lenste. Distorsiyonu yani bozunumu kontrol eden 4 asperikal mercek ve renk kontrastı ile satürasyonunu kontrol eden 4 adet de ekstra düşük dağılımlı mercekten oluşuyor. Dairesel kapanımlı, 7 adet diyafram bıçağı kullanılıyor. Her iki lensin MTF grafiklerini okuduğumuzda, optik performansın aynı olduğunu görüyoruz. Yine çok keskin, yine çok güzel.
Emektar 10-24 ile yeni gözde 10-24’ü fiziksel özellikler ve görsellik anlamında karşılaştırdığımızda, ilk dikkatimizi çeken diyafram halkası oluyor. Emektar versiyonda üzerinde işaretlemeler olmayan ve sonsuz dönen bir diyafram halkası vardı. Halkanın üzerinde işaret olmaması, diyafram değerini görmek için sürekli vizör veya lcd ekranı kontrol etmeyi gerektiriyordu. Yine diyaframı yanlışlıkla çevirseniz bunun farkına varmak lens üzerinden mümkün olmuyordu. Yeni versiyonda diyafram değerlerini halka üzerine işlemişler. Diyafram halkası artık sonsuz dönmüyor, bir tarafta f/4’e diğer tarafta f/22’ye gelip duruyor. Dönüş yine kademeli ve eski versiyona göre çok az daha sıkı dönüyor. Bu da iyi olmuş her bir ara stopu hissederek diyafram halkasını döndürebiliyorsunuz.
Bir diğer özellik, emektar versiyonda otomatik diyafram için ayrı bir mandal vardı. Bu mandalı kullanarak otomatik diyafram veya manuel diyafram seçiyordunuz. Yeni versiyonda diyafram halkası f/4-f/22 arasında dolaşıyor. F/22 tarafında geldiğinde stoplanıyor. Eğer otomatik diyaframa almak isterseniz kırmızı kilit butonuna basıyorsunuz. A pozisyonuna geçince bu pozisyonda kilitli kalıyor. Ta ki siz yine kırmızı butona basıp A pozisyonundan kurtarana kadar.
Bir diğer yenilik, emektar lens üzerinde bulunan titreşim engelleme OIS aç/kapa mandalı kaldırılmış. Siz makinanın menüsünden KAPAT’madıkça OIS özelliği açık durumda kalıyor. Bu özellik bence iyi olmuş. Çünkü emektar versiyonda hem OIS aç/kapa mandalı hem de otomatik/manuel diyafram seçim mandalı, lensi çantaya sokup, çıkarırken pozisyon değiştirebiliyordu. Farkına varana kadar, zaman geçebiliyordu.
Söz OIS’den açılmışken, emektar versiyon bize 2,5 stop titreşim engelleme sağlıyordu. X-T4 ile birlikte kullanınca bu avantaj 5,5 stopa kadar varabiliyordu. Yeni versiyonda lens kendi başına 3,5 stop; X-T4 ile birlikte 6,5 stop avantaj sağlıyor. Toplamda 1 stopluk lehimize bir artış var.
Lensin geometrisinde çok ufak bir değişiklik var. Ayrıca yeni lensin 25 gram daha hafif olduğunu görüyoruz. Emektar versiyonu, ön arka kapaklar hariç 410 gramdı, yeni versiyon 385 gram. Filtre çapı ise değişmemiş ve 72mm olarak kalmış.
Ultra geniş açı segmentinde 10-24mm f/4’ün sunduğu aralık (15-26mm); fotoğraflarda yarattığı keskinlik, kontrast, satürasyon ve renk başarımı çok başarılıydı. Bu yüzden çıkış tarihinin üzerinden 7-8 yıl geçmesine rağmen halen kullanıcılar arasında el üstünde tutulan bir lens oldu.
Şimdi yeni versiyon bu başarının üzerine WR ve OIS optimizasyonu ile +1 stop avantajı ekledi. Ufak kozmetik düzenlemelerde pasta üstü çilek gibi oldu.
Sonuç olarak, bu yeni versiyon gönül rahatlığı ile alınır ve yıllarca kullanılır. Şiddetle tavsiye ederim. Bu lense sahip olmak isteyenler, eğer bir fiyat avantajı yakalayabiliyorlar ise emektar versiyon da gönül rahatlığı ile alınabilir. Zira Fujifilm yeni versiyonu çıkarmasaydı, kimsenin emektar versiyondan şikayeti yoktu. Bundan sonra da olmayacaktır. Emektar versiyonu da gönül rahatlığıyla tavsiye ederim.